فلسفه YIN YANG

مفهومی است در نگرش چینیان باستان به نظام جهان. یین و یانگ شکل ساده‌ شده‌ای از مفهوم “یگانگی متضادها” است.

از دیدگاه چینیان باستان ، در همهٔ پدیده‌ها و اشیاء غیر ایستا در جهان هستی، دو اصل متضاد ولی مکمل وجود دارد.

 

                                                          

یین و یانگ نشان دهنده قطب های مخالف و تضادهای جهان هستند. البته این بدان معنا نیست که یانگ خوب است و یین بد است (در حقیقت این تحریفی نادرست است). بلکه یین و یانگ مانند شب و روز یا زمستان و تابستان بخشی از چرخه هستی هستند. وقتی تعادل و احساس خوبی به وجود می‌آید که تعادل بین یین و یانگ برقرار باشد. نقطه‌های متضادی که داخل شکل یین و یانگ دیده می‌شود به این مفهوم است که یین وقتی به حداکثر خودش برسد، و می خواهد تمام شود در درونش یانگ را دارد و وقتی هم که ینگ می خواهد به حداکثر خود برسد در درونش یین رو دارد . یعنی وقتی یکی تمام می‌شود، دیگری در درونش رشد می‌کند و این چرخه ادامه پیدا می‌کند.                                                                           

 

                                                          

در حکمت چین باستان "ین و یانگ" نشانه ی تعادل در جهان و هستی به حساب میاد.

 

"ین" یا بخش تیره این علامت: تاریکی- سنگینی- شر-بیماری- اندوه - خشونت- نفرت.

 

"یانگ" یا بخش روشن این علامت: روشنی- سبکی- شادی سلامتی -امید- عشق.

 

در حکمت چین ریزترین عنصر مثلا یک دانه ی شن تاکل جهان باید ین و یانگ مساوی داشته باشند وگرنه همه چیز به هم می ریزه. در وینگ چون یا مبارزه این فلسفه اینگونه معنی میشود که در اوج قدرت نقطه تنزلی هست یا همان نقطه ضعف و در اوج ذلت نقطه امید یک نقطه قدرت.                                  شما با هر تنومندی و قدرتی که باشید دارای نقاط ضعفی هستید که شخض مقابل شما میتواند از آنها بر علیه شما استفاده نماید پس هیچ گاه فراموش نکنید که هر انسان نقطه ضعفی دارد و غرور وجود شما را نگیرد. و یا شاید شما فردی ضعیف هستید که در برابر هر ضربه ای شکننده می باشید و صدمه پذیری شما بسیار بالا می باشد همیشه امیدوار باشید و در این ضعف نقاط قوت خود را بیابید تا بتوانید از آنها به نحوه احسن استفاده نمایید.

 

چند نکته:

هیچ چیزی کاملا یین یا کاملا یانگ نیست. مثلا آب سرد در مقابل آب جوش یین است ولی در مقابل یخ یانگ است.

یین و یانگ کاملا به هم وابسته اند و هیچ کدام بدون دیگری نمی‌توانند وجود داشته باشند. نور بدون تاریکی معنی ندارد.

یین و یانگ می‌توانند خودشان تقسیم شوند به یین و یانگ: مثلا گرم در برابر سرد ینگ است ولی گرم خود تقسیم می‌شود به داغ (ینگ) و ولرم (یین) ، سرد نیز خود تقسیم می‌شود به خنک (ینگ) و بسیار سرد (یین)