بسیاری از ورزش ها که در اسلام به آن ها اهمیت داده شده و یا شرط بندی بر آن ها جایز دانسته شده و یا از محدوده لهو، خارج محسوب شده اند، بدین جهت است که رزمی بوده و توان رزمی مسلمین را بالا می برند. از جمله این ورزش ها، می توان از سوارکاری و تیراندازی و شنا نام برد؛ بنابر این هر ورزشی که توان رزمی مسلمانان را افزایش دهد- هر چند در آیات قرآنی و یا روایات اسلامی، نامی از آن ها برده نشده باشد- از نظر اسلام، محبوب و مطلوب خواهد بود. کاراته، تکواندو، جودو، جوجوتسو، کوه نوردی، دفاع شخصی، دو و میدانی و آموزش های رزم تن به تن و سرنیزه، نیز می توانند از قسم ورزش ها رزمی محسوب شوند. امروزه ارتش های بزرگ و نیرومند دنیا، به کماندوها و نیروهای ویژه علمیات های دشوار و خطرناک، این ورزش ها را آموزش می دهند.
کیوکوشین یکی از سبک‌های کاراته است. این رشته توسط ماسوتاتسو اویاما (۱۹۹۴-۱۹۲۳) رزمی کار کره‌ای الاصل بنیان نهاده شد. معنای اصلی کاراته به معنی مبارزه کردن با دست خالی است.
این رشته از عناصر مختلفی نشأت گرفته که شامل تجریبات اویاما و تکنیک‌های دیگر سبک‌های کاراته بوجود آمده است. کیوکوشین از سه لغت کیوکو ((بالاترین، نهایت)) شین ((حقیقت، روح)) و کای ((گروه و انجمن)) ترکیب شده‌است.
کیک‌بوکسینگ (به ژاپنی: キックボクシング) ترکیبی از رشته‌های رزمی موای تای، کاراته و بوکس است. کیک بوکسینگ ورزشی رزمی می‌باشد که تنها سی سال از تولد آن می‌گذرد. در کیک بوکسینگ ضربات دست، پا، زانو، آرنج و گرفتن همدیگر آزاد می‌باشد. ولی زدن حریفی که بر روی زمین افتاده ممنوع است. به طورکلی هدف از تمرینات کیک بوکسینگ دفاع ازخود، به دست آوردن آمادگی جسمانی و هم چنین به عنوان ورزش رزمی می‌باشد.
در این دنیا ، برداشت های مختلف از جنبه های مختلف از جیت کان دو ، درست به تعداد کسانی است که خود را هنرجوی جیت کان دو می دانند . این مقاله مثالی از برداشتی است که به جنبه ساده گرایی و خلوص این سبک می پردازد .
کنگ فو یا کانگ فو (به چینی: 功夫) یک عبارت مشهور چینی است که اغلب برای اشاره به انواع هنرهای رزمی چینی بکار می‌رود. معنای اصلی کونگ فو تا حدی از آنچه که این روزها از این لغت برداشت می‌شود متفاوت است. کونگ فو در اصل به معنای تخصص فرد در هر مهارتی - نه لزوماً رزمی- می‌باشد این رشته از تقلید نوع دفاع و حمله حشرات و حیواناتی مانند ملخ و گرگ استفاده میکند.
